Plastic Apocalyps in de Oceaan: 27 Miljoen Ton Onzichtbare Bedreiging
Utrecht, woensdag, 9 juli 2025.
Wetenschappers van het NIOZ en Universiteit Utrecht onthullen een schokkende ontdekking: 27 miljoen ton nanoplastics zweven door de Noord-Atlantische Oceaan. Deze microscopisch kleine deeltjes, kleiner dan een micrometer, vormen een ongekende bedreiging voor het marine ecosysteem. Onderzoeker Helge Niemann waarschuwt dat deze nanoplastics zelfs in menselijk hersenweefsel kunnen doordringen. De studie, gepubliceerd in Nature, toont aan dat we te maken hebben met een massief blok plastic van 300 meter hoog en breed, met potentieel verstrekkende gevolgen voor mens en natuur.
Schokkeende Ontdekking in de Atlantische Oceaan
Wetenschappers van het NIOZ en Universiteit Utrecht hebben een alarmerend rapport gepubliceerd over nanoplastics in de Noord-Atlantische Oceaan. De studie onthult dat er naar schatting 27 miljoen ton aan microscopisch kleine plastic deeltjes rondzweven [1]. Ter vergelijking: dit volume is gelijk aan een massief blok plastic van 300 meter hoog en breed [2]. De hoogste concentratie nanoplastic bedraagt ongeveer 32 milligram per kubieke meter water nabij de kust, wat neerkomt op één suikerkorrel op 17 liter zeewater [3].
Risico’s voor Mens en Milieu
Onderzoeker Helge Niemann waarschuwt voor de potentiële gezondheidsrisico’s: nanoplastics kunnen diep doordringen in het menselijk lichaam en zijn zelfs aangetroffen in hersenweefsel [4]. Eerdere studies suggereren dat deze microdeeltjes kunnen leiden tot verstoring van immuuncellen en mogelijke inflammatoire reacties [5]. De onderzoekers benadrukken dat de effecten op het ecosysteem nog grotendeels onbekend zijn, maar de eerste signalen zijn verontrustend [6].
Toekomstperspectief
De wetenschappers concluderen dat de nanoplastics die nu aanwezig zijn, nooit meer volledig verwijderd kunnen worden [7]. Niemann roept op tot een bewustere omgang met ons milieu: “We hebben maar één planeet en kunnen niet alle rotzooi zomaar weggooien” [8]. De onderzoekers zijn van plan hun studie uit te breiden naar de Zuid-Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan, met de verwachting vergelijkbare vervuilingsniveaus aan te treffen [9].