Kamer eist aanpak ongelijkheid tussen gemeenten voor gehandicapten
Den Haag, donderdag, 17 oktober 2024.
De Tweede Kamer dringt aan op een nationaal programma om verschillen in beleid voor mensen met een handicap weg te werken. Dit volgt op een kritisch VN-rapport. Het programma moet zorgen voor gelijke behandeling in alle gemeenten.
Politieke steun en betrokkenheid
Tijdens het recente begrotingsdebat van Binnenlandse Zaken op 10 oktober 2024, werd een belangrijke motie aangenomen die het startschot gaf voor een nationaal programma gericht op gelijke behandeling van mensen met een handicap. Minister Uitermark van Binnenlandse Zaken en staatssecretaris Szabó van Digitalisering ondersteunden deze motie, die is gebaseerd op het rapport van het VN-comité Handicap uit Genève. Het rapport benadrukt dat mensen met een beperking vaak achtergesteld worden in hun dagelijks leven, en het roept op tot actie om deze ongelijkheid aan te pakken[1].
Reacties en verwachtingen
Organisaties zoals Ieder(in) hebben positief gereageerd op de aangenomen motie. Zij benadrukken het belang van samenwerking tussen de overheid en belangenorganisaties om de stem van mensen met beperkingen te versterken. Het ministerie van Binnenlandse Zaken, belast met mensenrechten en gelijke behandeling, moet ervoor zorgen dat de landelijke richtlijnen verplicht worden gesteld voor gemeenten. Dit zal helpen om de verschillen in behandeling tussen en binnen gemeenten te verkleinen, met handhaving als essentieel onderdeel[1].
Uitdagingen en toekomstperspectieven
Ondanks de positieve stappen, zijn er nog veel uitdagingen op het pad naar volledige gelijkheid en inclusie voor mensen met een handicap. Diverse organisaties, waaronder de VGN, roepen op tot meer inspanningen om mensen met een beperking toegang te geven tot werk en om de bureaucratische lasten te verminderen die de zorg belemmeren. Het VN-comité en organisaties zoals MIND hebben kritiek geuit dat het VN-verdrag Handicap meer aandacht verdient, met name in de praktische uitvoering binnen gemeenten. Er is een groeiende druk op de overheid om niet alleen beleid te maken, maar ook daadwerkelijk verandering te realiseren[2][3].