Dertig jaar na Srebrenica: Nederland herdenkt met emotionele mars en nationale reflectie
Den Haag, zaterdag, 12 juli 2025.
Op de 30e verjaardag van de genocide in Srebrenica liep Nederland een symbolische 11-kilometer lange mars in Den Haag. Minister Veldkamp uitte publiekelijk schaamte over de rol van Nederlandse blauwhelmen. Een plaatsmarkering voor een toekomstig nationaal monument werd onthuld, terwijl jonge Bosnisch-Nederlandse generaties hun verhaal vertellen. De herdenking was meer dan een ceremonie - het was een diep emotionele reis door nationale herinnering en erkenning van een pijnlijk verleden.
Nationale herdenking Srebrenica met emotionele mars
Nederland herdacht vrijdag de genocide in Srebrenica met een symbolische 11-kilometer lange mars vanuit Wassenaar naar Den Haag. De afstand verwijst naar de datum 11 juli, waarop in 1995 meer dan 8.000 moslimmannen en -jongens werden vermoord [1][2]. Demissionair minister Veldkamp uitte publiekelijk schaamte over de rol van de Nederlandse VN-vredesmacht Dutchbat, die destijds niet in staat was de burgerbevolking te beschermen [2].
Plaatsmarkering voor toekomstig monument
Op het Churchillplein werd een bijzondere plaatsmarkering onthuld voor het toekomstige nationale Srebrenica-monument [1][2]. De markering bestaat uit een steen met 8.372 kleine steentjes, afkomstig uit grafstenen uit Srebrenica - evenveel als het aantal slachtoffers [2]. Samir Hajdarevic van de Srebrenica Genocide ‘95 National Monument Foundation benadrukte het belang van herinneren en leren: “Zodat we niet alleen gedenken, maar ook blijven onderwijzen en waarschuwen” [1].
Generaties getuigen en herinneren
Jonge Bosnisch-Nederlandse generaties speelden een centrale rol in de herdenking. Amila Emic (22) en Sara Strkonjic (19) benadrukten het belang van kennisoverdracht, aangezien hun eigen leeftijdsgenoten te weinig weten over Srebrenica [1]. Aldin Sahbazovic, hoofdimam van de islamitische vereniging van Bosniakken in Nederland, legde een verbinding met actuele conflicten: “In Srebrenica, en ook vandaag in Gaza, Oekraïne, Soedan en vele andere plaatsen, herhaalt de wereld hetzelfde patroon van onrecht” [1].