Jesse Klaver krijgt maandag waarschijnlijk de leiding over GroenLinks-PvdA na aftreden Timmermans
Den Haag, vrijdag, 31 oktober 2025.
Na Frans Timmermans’ vertrek door de verkiezingsnederlaag staat Jesse Klaver op pole position om nieuwe fractievoorzitter te worden. De 39-jarige ex-GroenLinks leider was Timmermans’ rechterhand en heeft brede steun binnen de fractie. Zijn aanstelling zou echter coalitieonderhandelingen met de VVD kunnen bemoeilijken, omdat Yeşilgöz herhaaldelijk heeft gezegd geen zaken te willen doen met GroenLinks-PvdA.
Klaver favoriet ondanks mogelijke coalitieperikelen
Jesse Klaver heeft de beste papieren om maandag gekozen te worden als nieuwe fractievoorzitter van GroenLinks-PvdA [1][2]. De 39-jarige politicus diende als Timmermans’ plaatsvervanger en geniet brede steun binnen de parlementaire fractie [1]. Klaver leidde GroenLinks van 2015 tot eind 2023 en deed in 2017 al ervaring op met coalitieonderhandelingen, hoewel zijn partij toen uiteindelijk in de oppositie bleef [1]. Alle nieuw gekozen Kamerleden komen in aanmerking voor de functie, bevestigde Kamerlid Kati Piri die donderdag een vergadering van nieuwe parlementariërs voorzat [1]. De nieuwe fractieleider wordt automatisch de politieke leider van GroenLinks-PvdA, maar niet per se de lijsttrekker voor volgende verkiezingen [1].
Moorman als alternatief, VVD-bezwaren kunnen roet in het eten gooien
Amsterdamse wethouder Marjolein Moorman geldt als mogelijke tegenkandidaat [1][4]. De 51-jarige wordt door velen gezien als een sterk, verenigend figuur voor links Nederland, maar heeft weinig nationale ervaring [1]. Sinds de verkiezingen zegt Moorman dat ze ‘nog maar net de overstap van Amsterdam naar Den Haag maakt’ [1][4]. Ook Lisa Westerveld overweegt het fractievoorzitterschap, terwijl Esmah Lahlah, Laura Bromet en Mohammed Mohandis al hebben bedankt voor de eer [1][4]. De keuze voor Klaver kan echter coalitievorming bemoeilijken. VVD-leider Dilan Yeşilgöz heeft herhaaldelijk gezegd een centrum-rechts coalitie te prefereren en niet met GroenLinks-PvdA te willen regeren, al richtte veel van haar kritiek zich specifiek op Timmermans [1].
Historisch patroon van aftreden na nederlaag
Timmermans’ aftreden past in een patroon van Nederlandse politieke leiders die direct na een verkiezingsnederlaag opstappen [5]. De GroenLinks-PvdA alliantie zag haar zeteltal krimpen van 25 naar 20 zetels [1]. In 2002 maakte PvdA-leider Ad Melkert eveneens op verkiezingsavond zijn vertrek bekend na een verlies van 22 zetels [5]. CDA-leider Jan Peter Balkenende deed hetzelfde in 2010 na een verlies van 20 zetels [5]. Ook D66-leider Jan Terlouw (1982) en GroenLinks-leider Ina Brouwer (1994) trokken direct na een nederlaag de consequenties [5]. Timmermans had gehoopt dat GroenLinks-PvdA de grootste partij zou worden en hij premier kon worden, maar nam direct na de teleurstellende uitslag de volledige verantwoordelijkheid voor het verlies [1].