De succesvolste olympische zeilster ter wereld hangt haar zeilen aan de wilgen
Noordwijk, donderdag, 6 november 2025.
Marit Bouwmeester stopt na twintig jaar met topsport. De moeder van driejarige Jessie Mae won vier olympische medailles en werd tweemaal beste zeilster ter wereld.
Emotioneel afscheid tijdens boekpresentatie
De 37-jarige Friezin kondigde gisteren haar afscheid aan tijdens de presentatie van haar boek ‘Winnen met je hoofd’ in Noordwijk [1][6]. Bouwmeester won vier olympische medailles: tweemaal goud (Rio 2016 en Parijs 2024), eenmaal zilver (Londen 2012) en eenmaal brons (Tokio 2021) [1][3]. Daarnaast behaalde ze vier wereldtitels en werd ze tweemaal uitgeroepen tot beste zeilster van de wereld in 2017 en 2024 [6]. “Ik sluit geen hoofdstuk af, ik begin een nieuw hoofdstuk”, zei ze emotioneel. “Er is altijd een volgende stap, een nieuw doel, een volgende horizon” [7].
Moederschap veranderde alles
Het moederschap speelde een cruciale rol in haar besluit. Bouwmeester beviel in mei 2022 van dochter Jessie Mae en keerde vijf maanden later terug op het water [1]. Haar olympische goud in Parijs 2024 noemde ze “de allermooiste” omdat het haar eerste titel als moeder was [6]. Maar de balans werd te zwaar. “Ik heb nu een kleine, die is net drie geworden, en ze moet naar school”, verklaarde ze eerder [7]. “Er is een prijs te betalen, en die wil ik geen vier jaar meer betalen. Ik wil meer tijd met mijn dochter” [3]. Een week voor de Spelen van Parijs ging haar relatie met de vader van haar kind stuk, maar ze zette dit verdriet “achter een schutting” tijdens de wedstrijden [2].
Onorthodoxe methoden en mentale druk
Bouwmeester stond bekend om haar extreme toewijding. Ze trainde met MMA-vechters en special forces, wat resulteerde in een dikkere neus en gekneusde ribben [2]. “Mijn slogan was altijd: ik geloof niet in talent, ik geloof in hard werken en doorzettingsvermogen”, aldus de kampioene [2]. Maar de mentale druk werd uiteindelijk te hoog. Ze creëerde zelfs een alter ego genaamd “Mart Bouwmeester” - een emotieloze robot die haar hielp presteren [2]. “Mijn zelfbeeld werd voor een groot deel bepaald door mijn prestaties. Dat is oneerlijk”, reflecteerde ze [2]. Hoofdcoach Aaron McIntosh prees haar “mentale kracht en onverwoestbare wil om te winnen”, maar erkende ook dat “die gedrevenheid haar ook weleens in de weg zat” [6].