In Amsterdam geboren Mikael mag na zes jaar onzekerheid eindelijk in Nederland blijven
Amsterdam, maandag, 17 november 2025.
Een twaalfjarige jongen die geboren werd in Amsterdam maar jarenlang met uitzetting werd bedreigd, krijgt eindelijk een verblijfsvergunning. Mikael kende Armenië helemaal niet, maar moest er toch naartoe volgens de IND. De doorbraak kwam via zijn vader die wel mag blijven - hij heeft namelijk een Nederlandse vrouw. Na zes jaar stress kunnen moeder en zoon nu gewoon hun leven oppakken in Amsterdam.
IND draait om na juridische druk via vader
De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) besloot maandag 17 november 2025 dat Mikael en zijn moeder Gohar Matosyan mogen blijven [1][2]. De doorbraak kwam via Mikaels vader, die ook uit Armenië komt maar wel een verblijfsvergunning heeft omdat hij getrouwd is met een Nederlandse [2]. Advocaten Flip Schüller en Dora Brouwer richtten hun nieuwste aanvraag op deze ‘zorg-opvoedrelatie’ tussen vader en zoon [1]. De IND had dit in april nog afgewezen omdat het zwaartepunt van de zorg bij moeder Gohar zou liggen [1]. Maar na juridische bezwaren klapte de dienst om. Mikael krijgt nu een gewone verblijfsvergunning en zijn moeder een afgeleide vergunning voor gezinsleden [1][2].
Zes jaar juridisch pingpongspel eindigt in opluchting
Mikaels moeder vestigde zich in 2010 in Nederland en vroeg asiel aan [GPT]. Die aanvraag werd afgewezen, maar ze bleef en kreeg in 2012 een zoon [2]. In 2019 wees de IND het tweetal opnieuw af, maar een Amsterdamse rechter oordeelde toen dat ze mochten blijven [1]. De IND ging in beroep en de Raad van State gaf hen gelijk - moeder en zoon waren te lang ‘uit beeld’ geweest bij de vreemdelingendienst [1][2]. Moeder Gohar had namelijk de opvanglocatie verlaten zonder nieuw adres achter te laten [1]. Sindsdien hing uitzetting boven hun hoofden. ‘Mikael en zijn moeder zijn dolblij en opgelucht dat zij eindelijk verder kunnen met hun leven’, zeggen de advocaten [1][2]. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam reageerde opgetogen: ‘Heel fijn dat er een einde komt aan deze lange periode van angst en onzekerheid’ [2].
Honderden andere kinderen wachten nog steeds
De zaak van Mikael werd een symbool voor de bureaucratische ellende rond kinderuitzettingen [2]. Kinderrechtenorganisatie Defence for Children, die het gezin bijstond, wijst erop dat er ‘naast Mikael nog altijd honderden kinderen in Nederland zonder toekomstperspectief zitten’ [3]. De organisatie pleit voor een duurzame oplossing voor alle kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen [3]. Mikael, die school liep in Amsterdam-Zuidoost en nooit een voet in Armenië heeft gezet, kan nu gewoon zijn middelbare school afmaken [2]. ‘Ik wil mijn middelbare school afmaken en daarna gewoon werken’, zei hij eerder toen zijn toekomst nog onzeker was [2]. Voor hem persoonlijk is de nachtmerrie voorbij - maar voor honderden andere kinderen gaat het wachten door.