Universiteitsbaas Rianne Letschert krijgt de klus om drie partijen aan één tafel te krijgen
Maastricht, dinsdag, 9 december 2025.
De bestuursvoorzitter van de Universiteit Maastricht wordt D66’s nieuwe informateur om coalitiegesprekken tussen D66, CDA en VVD te leiden. Dit gebeurt nadat informateur Buma concludeerde dat er geen werkbare meerderheidscoalitie mogelijk is. Letschert moet uitzoeken of deze drie partijen samen een minderheidskabinet kunnen vormen, terwijl de VVD GroenLinks-PvdA blokkeert en D66 niet met JA21 wil. De ervaren bestuurder, die ook het Nationaal Groeifonds leidt, krijgt de uitdaging om de vastgelopen formatie vlot te trekken.
Morgen debat over vastgelopen formatie
Woensdag 10 december staat er een Kamerdebat gepland over het eindverslag van informateur Buma [1][2]. De CDA-man kwam tot de harde conclusie dat er nu geen mogelijkheden zijn voor een meerderheidskabinet [1][2]. De VVD blokkeert namelijk samenwerking met GroenLinks-PvdA, terwijl D66 niets ziet in een coalitie met JA21 [2]. Na dit debat zal D66 de Kamer formeel een voorstel doen voor de volgende fase in de formatie [2][3]. Een meerderheid van de Kamer gaat daar naar verwachting mee akkoord, ondanks waarschijnlijke tegenstemmen van PVV en GroenLinks-PvdA [2][3].
Letschert leidt gesprekken tussen partijleiders
Zodra de Kamer groen licht geeft, gaat Letschert aan de slag met de inhoudelijke gesprekken tussen Rob Jetten van D66, Henri Bontenbal van het CDA en Dilan Yesilgöz van de VVD [1][2]. De VVD sluit zich dan aan bij de gesprekken, terwijl het gezamenlijke stuk van Bontenbal en Jetten - de zogenaamde ‘positieve agenda’ - opnieuw tegen het licht wordt gehouden [3]. Letschert brengt flinke bestuurservaring mee: naast haar rol als voorzitter van de Universiteit Maastricht is ze ook voorzitter van het Nationaal Groeifonds [1][2][3]. Die dubbele functie toont aan dat ze gewend is om complexe organisaties en grote geldstromen te managen.
Minderheidskabinet als laatste redmiddel
Het trio D66, CDA en VVD zou samen een minderheidskabinet moeten vormen als de formatie slaagt [1]. Dat betekent dat ze geen meerderheid hebben in de Kamer en voor elke wet steun moeten zoeken bij andere partijen [GPT]. Voor gewone burgers kan dat betekenen dat belangrijke beslissingen langer duren, omdat de regering telkens moet onderhandelen. Denk aan de begroting, klimaatmaatregelen of sociale voorzieningen. Letscherts opdracht is dus niet makkelijk: ze moet drie partijleiders overtuigen dat ze samen kunnen regeren zonder de zekerheid van een parlementaire meerderheid.