Bevers Bedreigen Dijken: Nederland Ontwikkelt Slimme Landelijke Aanpak
Den Haag, woensdag, 9 juli 2025.
Nederland krijgt een unieke nationale strategie om de explosief groeiende beverpopulatie te beheren. Na de herintroductie in 1988 zijn bevers uitgegroeid tot een succesvol beschermd dier dat echter grote infrastructurele risico’s veroorzaakt. Waterschappen investeren miljoenen in herstelwerkzaamheden door diepe holen en graverijen langs dijken. De nieuwe landelijke aanpak combineert ecologische bescherming met praktische veiligheidsmaatregelen, gericht op preventie en slim landschapsontwerp. Het doel is bevers te geleiden naar geschikte leefgebieden zonder hun beschermde status aan te tasten.
Explosieve Groei Beverpopulatie Vraagt om Nationale Aanpak
De beverpopulatie in Nederland is sinds de herintroductie in 1988 gegroeid tot ruim 7.000 exemplaren, wat serieuze uitdagingen oplevert voor de infrastructuur [1][2]. Waterschappen hebben reeds miljoenen geïnvesteerd in herstelwerkzaamheden om schade door bevergraverijen te beperken [3]. De dieren creëren diepe holen langs dijken die de veiligheid kunnen ondermijnen, met name in gebieden met steile oevers die perfect geschikt zijn voor bevervestiging [4].
Nationale Strategie Combineert Natuurbescherming en Veiligheid
Het Rijk, provincies, Rijkswaterstaat, waterschappen en ProRail hebben gezamenlijk een landelijke beveraanpak ontwikkeld [1][2]. De strategie richt zich op preventie en slim landschapsontwerp, met als doel bevers te geleiden naar geschikte leefgebieden zonder hun beschermde status aan te tasten [3]. Het belangrijkste doel is schade te voorkomen door middel van risico-analyse, monitoring en slimme landschapsinrichting [4].
Toekomstgerichte Aanpak met Wetenschappelijke Onderbouwing
Het Kenniscentrum Bever bundelt kennis van verschillende organisaties om een duurzame oplossing te vinden [1][2]. Experts benadrukken dat bevers niet zomaar kunnen worden verwijderd, omdat ze beschermd zijn onder de Habitatrichtlijn [3]. De nieuwe nationale aanpak zal worden verankerd in juridische instrumenten zoals faunabeheerplannen, met als centrale uitdaging het vinden van een balans tussen ecologische waarde en infrastructurele veiligheid [4].