Metamorfose in Nederlands drugslandschap: van wiet naar meth
Amsterdam, dinsdag, 15 oktober 2024.
Nederland ziet een opvallende verschuiving in drugsproductie. Politieonderzoek toont aan dat de hennepteelt afneemt, terwijl de productie van methamfetamine stijgt. Deze verandering heeft grote gevolgen voor de aanpak van georganiseerde misdaad.
Verschuiving in Amsterdamse onderwereld
In Amsterdam, een stad die ooit bekend stond om zijn overvloed aan hennepkwekerijen, zien we nu een opmerkelijke transformatie. De hennepteelt daalt, terwijl de productie van methamfetamine toeneemt. Dit meldt het recente politierapport ‘Fenomeenbeeld Drugs 2024’[1]. De groei van methamfetamineproductie is niet alleen een lokale kwestie; het heeft bredere implicaties voor de georganiseerde misdaad in heel Nederland. De politie constateert dat de infrastructuur voor hennepteelt snel wordt omgebouwd om de productie van dit synthetische middel te faciliteren. Zo wordt een oude hennepkwekerij ineens een high-tech laboratorium voor methamfetamine. Een beetje zoals je fietsenwinkel ombouwen tot een Ferrari-dealer.
Impact op wetshandhaving en gezondheid
Deze trendwijziging stelt de wetshandhavers voor nieuwe uitdagingen. Methamfetamine produceren is een gevaarlijk en chemisch intensief proces dat niet alleen de veiligheid van de betrokkenen in gevaar brengt, maar ook de directe omgeving. De politie in Amsterdam moet zich aanpassen aan deze nieuwe realiteit door specifieke trainingsprogramma’s op te zetten voor de opsporing en ontmanteling van deze laboratoria. Daarnaast is er een toenemend gezondheidsrisico voor gebruikers, aangezien methamfetamine bekendstaat om zijn hoge verslavingspotentieel en schadelijke effecten op de gezondheid[2].
Gevolgen voor de samenleving
De toename van methamfetamineproductie heeft bredere sociale en economische gevolgen voor regio’s zoals Amsterdam. De druk op de gezondheidszorg stijgt, omdat meer mensen te maken krijgen met de gevolgen van verslaving en de bijbehorende criminaliteit toeneemt. Buurtbewoners maken zich zorgen over de veiligheid en het welzijn van hun gemeenschappen. Dit alles vraagt om een hernieuwde aanpak door beleidsmakers en gemeenschapsleiders om de negatieve effecten van deze drugstoevoer te beperken. Het is alsof je probeert een lekke band te repareren met plakband; het houdt niet lang stand zonder echte structurele veranderingen.