Bodemonderzoek rondom Chemours brengt verrassend resultaat aan het licht
Dordrecht, vrijdag, 19 december 2025.
Vier gemeenten rond Dordrecht onderzochten of chemiefabriek Chemours de bodem vervuilt met PFAS-stof TFA. Het resultaat verrast: de concentraties zijn niet hoger dan elders in Nederland en Europa. Ondanks eerdere verhoogde PFOA-waardes rond de fabriek, blijkt TFA geen lokaal probleem. De stof duikt wereldwijd op zonder duidelijke bron. Wethouder De Jonge benadrukt dat dit geen vrijbrief is voor vervuiling. De gemeenten blijven pleiten voor strengere regels en jaarlijkse rapportages van Chemours over alle PFAS-uitstoot.
TFA zit overal, maar niet meer rond Chemours
Het onderzoek door de Omgevingsdienst Zuid-Holland Zuid bracht duidelijkheid [1][2]. TFA, voluit trifluorazijnzuur, is een hardnekkige PFAS-stof die ontstaat als afbraakproduct van koelmiddelen en bestrijdingsmiddelen [3]. De stof lost gemakkelijk op in water en breekt nauwelijks af, waardoor je hem wereldwijd aantreft in grond- en oppervlaktewater [3]. Maar rond de Dordtse chemiefabriek zitten de concentraties op hetzelfde niveau als in de rest van Nederland en Europa [1][2][4]. ‘Er zijn geen aanwijzingen van een directe invloed van Chemours’, concluderen de onderzoekers [3]. De gezondheidsrisico’s van de gemeten concentraties zijn laag, waardoor vervolgonderzoek niet nodig is [2].
Gemeenten blijven kritisch ondanks geruststelling
Wethouder Tanja de Jonge van Dordrecht reageert genuanceerd op de uitkomsten. ‘PFAS horen niet in onze leefomgeving. Dat we TFA overal aantreffen zonder duidelijke bron, onderstreept de noodzaak van wereldwijde uitfasering’, benadrukt zij [3][5]. ‘Huidige concentraties lijken geen acuut risico, maar dat is geen excuus om vervuiling voort te zetten’ [3]. De vier gemeenten dienden op 11 november 2025 een kritische zienswijze in bij DCMR over Chemours’ vergunning om jaarlijks 10.2 kilogram TFA uit te stoten [5]. De gemeenten eisen strengere controles: jaarlijkse PFAS-rapportages en frequentere metingen van TFA-uitstoot bij de fabriek [3].
Eerdere hennepproef faalde jammerlijk
Ondertussen blijkt uit documenten dat een eerdere poging om PFOA uit de bodem te verwijderen spectaculair mislukte [5]. In 2024 testte Stichting Moestuinherstel industriële hennep als natuurlijke stofzuiger voor PFAS-vervuiling [5]. Het resultaat was teleurstellend: ‘Geen merkbare afname’ van PFOA in de bodem [5]. Sterker nog, op basis van de gemeten opname zouden duizenden teeltcycli nodig zijn om de streefwaarde te bereiken [5]. Wethouder De Jonge trok een duidelijke conclusie: ‘Hoewel fytoremediatie met hennep een eenvoudig en relatief goedkoop principe is, blijkt uit deze pilot dat de techniek geen realistische oplossing biedt om binnen een aanvaardbare termijn de PFOA-verontreiniging substantieel te verlagen’ [5]. De gemeente roept het Rijk nu op om de bronnen van TFA actief op te sporen en aan te pakken [5].