Primeur in Zwitserland: Eerste zelfdoding in 'Sarco'-capsule
Zwitserland, dinsdag, 24 september 2024.
Een 64-jarige Amerikaanse vrouw beëindigde haar leven in een zelfdodingscapsule in Zwitserland. De ‘Sarco’ gebruikt stikstofgas voor een snelle, pijnloze dood. Meerdere arrestaties volgden, waaronder een Nederlandse fotograaf. De controversiële methode roept ethische vragen op.
Achtergrond van de gebeurtenis
Het incident vond plaats op maandag 23 september 2024 in een afgelegen bosgebied nabij de stad Schaffhausen, Zwitserland. De Sarco-capsule, ontwikkeld door de Australische arts Philip Nitschke, biedt mensen de mogelijkheid om op een zelfgekozen moment hun leven te beëindigen zonder medische tussenkomst. De capsule werkt door middel van stikstofgas, wat binnen een minuut het zuurstofgehalte tot bijna nul reduceert, resulterend in bewusteloosheid en uiteindelijk de dood[1]. De vrouw, die leed aan een ernstige ziekte en al twee jaar een sterfwens had, zette zelf het apparaat in werking met een druk op de knop[2].
Arrestaties en juridische complicaties
De politie van Schaffhausen arresteerde meerdere mensen na de zelfdoding, waaronder Florian Willet, de directeur van The Last Resort, en een fotograaf van De Volkskrant die ter plaatse was voor verslaggeving[3]. De Sarco-capsule werd in beslag genomen voor verder onderzoek. Volgens de Zwitserse wet is hulp bij zelfdoding onder bepaalde voorwaarden legaal, maar de introductie van de Sarco roept nieuwe juridische en ethische vragen op. De minister van Binnenlandse Zaken heeft aangegeven dat de legaliteit van de capsule nog ter discussie staat[4].
Ethische vragen en maatschappelijke reactie
De eerste toepassing van de Sarco heeft geleid tot een felle discussie over de ethische implicaties van dergelijke methoden. Voorstanders, zoals Nitschke, noemen de capsule een elegante en humane manier om te sterven, terwijl critici vrezen voor misbruik en de normalisering van zelfdoding[5]. Jaarlijks reizen honderden mensen naar Zwitserland voor hulp bij zelfdoding, wat door sommige critici ‘zelfmoordtoerisme’ wordt genoemd. De vrouw betaalde slechts 18 Zwitserse frank voor de stikstofkosten, wat de toegankelijkheid van de methode benadrukt[6].